Πως να τα βγάλεις πέρα στην Εξεταστική.

Σίγουρα θα αναρωτιέστε γιατί σας μάζεψα σήμερα εδώ.

Υπέπεσε στην αντίληψη μου ότι κάποιοι έχουν εξεταστική, ή θα έχουν σε λίγο καιρό.

Αποφάσισα λοιπόν να σας προετοιμάσω και να σας προπονήσω.

Οι Bomba Warriors πάνε εξεταστική!

Λοιπόν ακούστε.

Κανείς δεν διασκεδάζει στις εξεταστικές.

Αυτό είναι μια πικρή πραγματικότητα την οποία πρέπει να αποδεχτούμε ώστε να προχωρήσουμε στα βαθύτερα νοήματα που θα αναλύσω παρακάτω.

Επίσης προφανώς ό,τι διαβάζετε, από το ένα αυτί σας μπαίνει και από το άλλο σας βγαίνει.

Η γνώση είναι ανάγκη να διατηρηθεί αυστηρά και μόνο μέχρι την μέρα που δίνετε το μάθημα.

Μετά διαγράφονται όλα για να δημιουργηθεί χώρος για τις επόμενες χαζομάρες που θα διαβάσετε.

Δεν πρόκειται να μείνει τίποτα από την όλη διαδικασία, για αυτό όταν σας έρχεται εκείνη η παράξενη αίσθηση ότι τελικά σας ενδιαφέρει η σχολή σας και θέλετε να διδαχθείτε και όλα είναι ωραία και ενδιαφέροντα, αποβάλετε την όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μάθεις 300+ σελίδες σε 3 μέρες.

Επίσης, είναι ως επί το πλείστον άχρηστες μαλακίες που τοποθετούν στα εξάμηνα για να γεμίζουν τα 4 χρόνια που πρέπει να κρατάει η μέση σχολή.

Μην παρασύρεστε από χαρά και αισιοδοξία.

Την θέση θα την πάρει αυτός που τελείωσε το Deree.

Έχοντας λοιπόν όλα αυτά κατά νου ας τα πάρουμε από την αρχή!

1. Δες την ύλη του κάθε μαθήματος.

ΚΑΙ ΔΕΣ ΤΗΝ ΚΑΛΑ!

Το τονίζω, διότι ουκ ολίγες φορές έχω παει να δώσω μάθημα και έχω συνειδητοποιήσει εκεί, ότι τελικά αυτά που έλεγε η ύλη δεν ήταν για να επιλέξουμε ένα απ όλα και να διαβάσουμε, αλλά έπρεπε να τα διαβάσουμε όλα.

Επομένως δες τα όλα.

Πιθανότατα δεν θα σου λένε τίποτα.

Μέτρα πόσες σελίδες βγαίνουν να διαβάσεις, τελικά.

Αν είναι μέχρι 150, κάνε μια προσπάθεια να τα διαβάσεις όλα.

Επειδή όμως οι καθηγητές είναι ψυχάκια και δεν είναι ποτέ μέχρι 150, κάνε ένα ξεδιάλεγμα.

Τι σου αρέσει σαν τίτλος;

Τι πιστεύεις ότι ένας τύπος που επέλεξε να διδάσκει το μάθημα Κανονιστικές και Ρυθμιστικές Διαστάσεις στην Επικοινωνία, ότι και αν σημαίνει αυτός ο συνδυασμός λέξεων, θα έβαζε στις εξετάσεις;

Ποια κεφάλαια είναι πιο μικρά;

Καλυτέρα να διαβάσεις 5 μικρά κεφάλαια παρά 1 μεγάλο.

Είναι πιο πιθανό να πέσει κάτι από τα μικρά και να ξέρεις μέσες άκρες κάτι να γράψεις παρά να σου πέσει κάτι από ένα τεράστιο κεφάλαιο και να ξέρεις τι ακριβώς ζητάει.

Βέβαια κάποιοι από εσάς, χαζούληδες, έχετε περάσει σε σχολές που απαιτούν μαθηματικά (Έλα Χριστέ και Παναγία).

Δεν ξέρω τι σας έπιασε και το κάνατε αυτό, αλλά τώρα φάτε τα, που πρέπει να ξέρετε τα πάντα, την ώρα που υπάρχουν κομπιουτεράκια.

2.Δες τους κυριότερους ορούς του κάθε κεφαλαίου και ψάξε τους στο ιντερνετ.

7 στις 10 φορές, κάποια απλούστατη έννοια αναλύεται σε 10 σελίδες στο βιβλίο και μπορείς να την βρεις συνοπτικά σε 5 γραμμές κάπου στο ιντερνετ.

Αυτό ονομάζεται ακαδημαϊκός λόγος και για κάποιον λόγο θεωρείται καλό πράγμα στις σχολές.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι λέγανε "το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν".

Και παρόλο που δεν το συνηθίζω, συμφωνώ.

Δεν καταλαβαίνω προς τι αυτό το πλάτιασμα και αυτή η φλυαρία και όλο το μπλα μπλα και οι ατελείωτες δευτερεύουσες, για να σου πει ότι 1+1=2.

Επομένως εγώ και το wiki ειμαστε κολλητές.

Και σε μαθήματα με τέχνες και πίνακες και ταινίες, ψάχνεις τον τίτλο, σου βγαίνει ολόκληρη κριτική, την διαβάζεις, θυμάσαι δυο πράγματα, τα γράφεις, παίρνεις 7 και φεύγεις κυρία!

3. Κάνε πρόγραμμα.

Δες πότε δίνεις, πόσες σελίδες έχεις (ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ) στόχο να διαβάσεις και διαίρεσε τες δια τις μέρες που έχεις διαθέσιμες.

Και διάβασε κάθε μέρα αυτές τις σκατοσελίδες.

Γιατί αλλιώς θα σου μείνουν για την τελευταία μέρα και μετά δεν θα μπορείς να τις διαβάσεις και μετά θα τα παρατήσεις και θα πας εκεί και θα ζητάς από τον διπλανό σου να σου πει τίποτα και θα κάνει ότι δεν σε ακούει γιατί δεν έχεις ξαναπάει ποτέ στην σχολή και δεν ξέρει καν αν είστε συμφοιτητές.

Όπως και να έχει κάνε μια απόπειρα να ξυπνήσεις νωρίς, ώστε να έχεις χρόνο να πανικοβληθείς και να επανέλθεις, πριν νυχτώσει.

Εκτός και αν σε βολεύει να διαβάζεις νύχτα.

Κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.

Όσες φορές έχω κάτσει να διαβάσω νύχτα, έχω κοιμηθεί.

4.Πινε πολλά υγρά

Έτσι θα κατουριέσαι πιο συχνά και θα έχεις δικαιολογία να σηκωθείς.

5.Τρωγε καλά.

Γιατί έτσι πρέπει και έτσι θα έχεις και άλλη δικαιολογία να σηκωθείς.

6. Βρες την θέση σου.

Όταν πας εκεί, βρες μια θέση που να μην είναι εντελώς μέση γιατί σε βλέπουν, αλλά όχι και τελείως τέρμα πίσω γιατί κινείς υποψίες.

Σε θέλω χαλαρό και ήρεμο, ανέμελο ίσως.

Απλά πας και ότι γίνει.

Δεν θέλω να καταλάβει κανείς ότι έχεις στόχο να αντιγράψεις ακόμα και από δυο χιλιόμετρα μακριά αν χρειαστεί.

Είσαι ένα αερικό

Δεν είσαι καν εκεί.

Δεν θέλω καμιά επαφή με τους επιτηρητές.

Αν σε κοιτάξουν θέλω να ανταποδώσεις το βλέμμα αγνά αλλά και επικίνδυνα.

Αν σε περάσει για τρελό ακόμα καλύτερα.

Κάτσε εκεί που πρέπει.

Αν σε αλλάξουν όταν έχεις ήδη βγάλει κινητό έξω όλα πάνε κατά διαόλου.

Επομένως αφού όλοι ξέρουμε ότι δεν θα σε αφήσουν να κάτσεις δίπλα στον άλλο που έχεις σταμπάρει ότι ξέρει τι του γίνεται και θα σας αναγκάσουν να έχετε κενή θέση ανάμεσα, κάτσε εκεί από την αρχή.

Γίνε αυτός με βάση τον οποίο οργανώνουν τις σειρές.

Μετά δεν θα ξανασχοληθούν μαζί σου.

7. Μην πανικοβληθείς.

Κάπου εδώ είναι που έχεις καταλάβει ότι όλα όσα σου έγραψα με σοβαροφανές ύφος πάνω, ήταν άχρηστα.

Όσο και να έχεις διαβάσει από το βιβλίο, αν δεν έχεις πατήσει ποτέ στην σχολή, πιθανότατα δεν θα έχεις ιδέα καν τι ζητάει το ερώτημα.

Ναι, θα νιώσεις σαν να είσαι σε μια παρέα που δεν ξέρεις πολύ καιρό και έχουν κάποιο inside joke που δεν μπορείς να καταλάβεις.

Ναι, θα νιώσεις σαν να είσαι σε Star Wars Convention και μιλάνε όλοι σαν τον Jabba the Hutt.

Ναι, θα θέλεις να βάλεις τα κλάματα.

Ναι, θα αναρωτηθείς γιατί έκανες καν τον κόπο να διαβάσεις.

Και θα έχεις δίκιο που θα το κάνεις.

Όταν περάσεις αυτή την μίνι υπαρξιακή κρίση, θέλω να επιστρατεύσεις όλη σου την φαντασία.

Βάλε σε λογική σειρά τις λέξεις που αποτελούν την εκφώνηση.

Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;

Είναι σίγουρα ελληνικά;

Μήπως έχεις κάνει μαλακία και έχεις παει σε λάθος αίθουσα;

Ρώτα μια τον διπλανό σου.

Αν έχετε έρθει για το ίδιο μάθημα και γελάσει που δεν ξέρεις που είσαι, ίσως νιώσει συμπάθεια για το ιδρωμένο και κατακόκκινο πρόσωπο σου και σε βοηθήσει στην μάχη για το 5.

Μην εγκαταλείψεις γρήγορα!

Δεν θα δεχτώ να είσαι ο πρώτος που θα φύγει.

Κάνε υπομονή.

Σίγουρα για κάποιο απ' όλα τα θέματα θα μπορείς να γράψεις κάτι, έστω και στην τύχη.

Κάνε μια προσπάθεια να κάνεις ένα google search  από το κινητό σου.

Διακριτικά πάντα!

Δεν θέλω ερασιτεχνισμούς.

Έχουμε προετοιμαστεί για αυτό.

Χαλαρός, σαν να ξύνεις το μπούτι σου.

Δεν κάνεις τίποτα κακό!

Είσαι νέος και προτιμάς να κοιμάσαι και να βγαίνεις από το να πηγαίνεις στα συντρίμμια που αποτελούν την σχολή σου.

Embrace your inner quitter.

Σου δίνω λίγο χρόνο να ζήσεις την στιγμή που συμφιλιώνεσαι με τις μέχρι τώρα επιλογές σου.

Ωραία.

Τώρα δυναμικά, ξεκίνα να βομβαρδίζεις τον καθηγητή σου με σοβαροφανείς χαζομάρες και ασυναρτησίες που να τον κάνουν να νομίζει ότι κάπου θες να καταλήξεις, χωρίς να καταλήγεις όμως πουθενά.

Μην κανείς leap of faith και προσπαθήσεις να μαντέψεις κάποια straight forward απάντηση (δεν μιλάω καλά Ελλήνικος).

Όχι!

Γράψε έτσι ώστε να μπορείς να εννοείς τα πάντα.

Δεν σε θέλω κατηγορηματικό, σε θέλω διαλλακτικό.

Γράψε έτσι ώστε να μην μπορείς να έχεις άδικο.

Δεν θέλουμε το 10.

Απλά να μην χρειαστεί να ξαναπάς τον Σεπτέμβριο.

Συγκέντρωσε όλο σου το είναι, βγάλε ένα κείμενο που να μην είναι απαράδεκτο και θα εκτιμηθεί.

Κάτι σημαντικό όμως!

Αφού θα γράφεις που θα γράφεις αλαμπουρνέζικα, μην το τραβήξεις πολύ.

Μην δώσεις 4 σελίδες ατεκμηρίωτων υποθέσεων.

Έσω διακριτικός.

Μέχρι 2-2,5 σελίδες είσαι καλά.

8. Ξαναδιάβασε το.

Ότι και αν είναι αυτό που γέννησε το φτωχά προετοιμασμένο μυαλό σου, ξαναδιάβασε το.

Με αυτοπεποίθηση.

Προσπάθησε να αντισταθείς και μην το σκίσεις.

Μην νιώσεις ντροπή.

Ο άνθρωπος που θα το διαβάσει θα έχει διαβάσει καμιά 20αρια πριν φτάσει στο δικό σου.

Θα είναι μουδιασμένος.

Ίσως να θέλει να σε περάσει.

Ίσως να περνάει την δικιά του υπαρξιακή κρίση καθώς διαβάζει τα ίδια wannabe ακαδημαϊκά γραπτά για 105η φορά.

Ίσως να έχει παραιτηθεί και να βάζει 5αρια αβέρτα.

Μην τα παρατήσεις.

Προσπάθησε να δώσεις ένα καθαρό γραπτό, χωρίς πολλές μουτζούρες και όλα θα πάνε καλά.

9.Επαναλαβε την ιδία αγχωτική διαδικασία για το επόμενο μάθημα.

Και αν όλα πάνε κατά διαόλου, τουλάχιστον προσπάθησες.

Την επόμενη φορά, πιες πιο πολλά υγρά.

Μπορεί να μην είχες παει αρκετές φορές τουαλέτα.

Selfless or Self-centered?

Ιδού η απορία.

Έβλεπα τις πρoάλλες Φιλαράκια.

Για 105η φορά.

Και γέλαγα.

Για 105η φορά.

Παρόλο που ήξερα τι θα πουν, πριν το πουν.

Τεσπα.

Είχε το επεισόδιο που ο Τζόι προσπαθεί να αποδείξει στην Φοίβη ότι καμία πράξη δεν είναι ανιδιοτελής και ότι ότι καλό και να κάνεις ουσιαστικά το κάνεις γιατί σου προσφέρει την εσωτερική ικανοποίηση και σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι καλός άνθρωπος.

Και επειδή εγώ με κάτι τέτοια δεν αστειεύομαι και γενικά αντλώ την έμπνευση μου από έγκυρες πηγές και σοβαρά μέσα αναμετάδοσης της πληροφορίας (έφτιαχνα καπκεικς χθες και έχει αλεύρι το λαπτοπ πάνω και έχω εκνευριστεί πάρα πολύ) κάθισα και σκέφτηκα τι κάνω εγώ που νομίζω ότι το κάνω για το καλό κάποιου άλλου, αλλά ουσιαστικά το κάνω γιατί τελικά προκύπτει κάτι καλό για μένα.

1.Χαιδευω τις γάτες μου.

Νομίζουν, λανθασμένα όπως θα διαπιστώσετε, ότι τις χαϊδεύω γιατί είναι γλυκούλες και καλές και αξίζουν την προσοχή μου.

Νομίζουν, ότι τις χαϊδεύω γιατί είναι τα κατοικίδια μου και τις αγαπώ.

ΧΑ!

Αδαείς γάτες.

Κλασική περίπτωση ελαφρόμυαλου αιλουροειδούς.

THE JOKE'S ON YOU CATS! 

Τις χαϊδεύω γιατί διάβασα σε μια έρευνα ότι το γουργουρητό της γάτας έχει τον ρυθμό και τον παλμό που παράγει το σώμα σου σε κατάσταση ηρεμίας.

Επομένως εάν έρθεις σε επαφή με την δόνηση του γουργουρητού σε κάποια φάση το σώμα σου συγχρονίζεται και έτσι ηρεμείς και χαλαρώνεις.

Και γι' αυτό χαϊδεύω τις γάτες μου.

Γιατί έχω στρες και προσπαθώ να το αποβάλω.

Τρελή, λέτε;

Μπαααα!

Δεν ξέρω χου ιζ δε τζοουκ ον, τελικά...

2.Ακουω τα προβλήματα των φίλων μου.

Πείτε με κακιά, δεν με νοιάζει, αλλά το να κάτσω να ακούω για κάποιον γκόμενο για παραπάνω από 5 λεπτά χωρίς να υπάρχει κάποια άλλη κοπέλα που να μπορεί να δώσει κάποια ουσιαστική συμβουλή και να τελειώσει το μαρτύριο, είναι το χειρότερο πράγμα μετά την φέτα.

Είμαι αρνητικός άνθρωπος και γενικά δεν προσπαθώ και πολύ στις ανθρώπινες σχέσεις.

Άμα σταματήσει κάποιος να μου μιλάει, το δέχομαι σιωπηλά και προχωράω στην ζωή μου.

Προφανώς αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί συμβουλή γιατί ο μέσος άνθρωπος έχει συναισθήματα.

Οπότε δεν μπορώ να πω : " ΑΠΛΑ ΣΕ ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!"

Έτσι προσπαθώ φιλότιμα να κατασκευάσω μια πρόταση από κούφια λόγια, τα οποία θα μπορούν να θεωρηθούν ουδέτερα, οποιαδήποτε τροπή και αν πάρουν τα πράγματα.

Όπως : "Δεν πειράζει μην στενοχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά, εσυ να κάνεις θετικές σκέψεις. Αν δεν σου στείλει θα το μετανιώσει και θα σε κυνηγάει." 

Ή " Έλα ρε, τι να σου πω δεν το περίμενα, έλα έλα, έλααα, έλαα."

Ή " Άκου, εσυ είσαι η γυναίκα, εσυ έχεις το φως. Μην ακούς τις αηδίες που λένε για ισχυρά φύλα και κουραφέξαλα! Εσύ αποφασίζεις." 

Παρόλο λοιπόν που μοιάζει σαν μια ιδιαιτέρα ανιδιοτελής πράξη γιατί δεν δείχνω να κερδίζω τίποτα από την όλη κατάσταση, εκτός από την ανεκτίμητη(;) φιλία της εκάστοτε κοπέλας, θα πρέπει να ξέρετε ότι οργανώνω τα λόγια μου και τις εκφράσεις μου έτσι, ώστε να θεωρήσει ότι ειμαι άσχετη από γκόμενους και συμβουλές και ανθρώπους γενικά (όχι οτί είναι ψέματα) και να μην μου ξαναμιλήσει για τέτοια θέματα.

Και έτσι κερδίζω μια έμμεση μεν, αλλά σημαντική μάχη απέναντι στο γυναικείο φύλο.

3.Δεν έχω δολοφονήσει κανέναν. (ακόμα)

Ως Creepy McCreeperson που ειμαι, θέλω να σας γνωστοποιήσω ότι πολλές φορές όταν με εκνευρίζει κάποιος πολύ, την ώρα που μιλάει, σκέφτομαι τρόπους που θα μπορούσα να τον δολοφονήσω χωρίς να με πάρει κανείς πρέφα.

Τις περισσότερες φορές καταλήγω στη δηλητηρίαση. 

Για να ξέρετε από τι να φυλάγεστε, όσοι με τσαντίζετε.

Τέλος πάντων, παρ' ότι λοιπόν είχα στο παρελθόν άπειρες ευκαιρίες να σκοτώσω κάποιον με δηλητήριο καθώς μαγειρεύω συχνά για τους φίλους μου, έχω επιλέξει να μην το κάνω.

Ούτε καν να βάλω λίγο καθαρτικό, για πλάκα.

Και αυτό παει να πει ανιδιοτέλεια.

Προφανώς όμως, δεν το κάνω επίσης γιατί δεν θέλω να μπω μέσα, γιατί θα το έχω κρίμα στο λαιμό μου, γιατί θα με μαλώσει η μαμά μου και γιατί έχω κάνει resolution να ειμαι ευπροσήγορη και γλυκούλα και καμιά φορά να αγκαλιάζω τους φίλους μου, οπότε πρέπει προς το παρόν να συγκρατηθώ.

4. Μαζεύω κάτι.

Όταν και άμα ποτέ τύχει και μαζέψω κάτι εδώ μέσα, θα μπορούσες να πεις ότι το κάνω επειδή ειμαι πολύ καλό, χρυσό κορίτσι, που νοιάζεται για τους γυρω της και προσπαθεί για την ευημερία του σπιτιού.

Παρότι όλα τα παραπάνω είναι μια πραγματικότητα, εάν προσπαθήσει κανείς να καταλήξει σε αυτόν τον χαρακτηρισμό με βάση τις δουλειές που κάνω στο σπίτι πιθανότατα θα κατέληγε στο αντίθετο συμπέρασμα.

Έτσι λοιπόν, επειδή τα έχω κάνει σκατά πολλάκις εδώ μέσα, καμιά φορά, σε στιγμές διαύγειας προσπαθώ να επανορθώσω και να κάνω την καλή, για να κατευνάσω τα πνεύματα.

Γενικά στο μυαλό μου υπάρχει μια κλίμακα η οποία όποτε μου λένε να κάνω κάτι και δεν το κάνω, ή όποτε απλά δεν κάνω τίποτα,  γεμίζει λίγο ακόμα και βράζει και βγάζει καπνούς και είναι κόκκινη.

Όταν φτάνω λοιπόν σε ένα επίπεδο οπού με κοιτάνε όλοι με μίσος και νιώθω ότι θα μου πετάξουν τα ρούχα στον κήπο, κάνω κάτι, για να κερδίσω λίγο χρόνο.

Και έτσι ηρεμεί λίγο το υγρό στην κλίμακα.

Προφανώς το τονίζω και το δείχνω σαν περήφανη μαμά με το που με ρωτήσει κάποιος: "ΤΙΙΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΣΥ;; ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΘΟΣΟΥΝ ΠΑΛΙ!!" και το χρησιμοποιώ σαν απάντηση για όσο με παίρνει.

Δηλαδή μέχρι την επόμενη μεγάλη μαλακία που θα κάνω.

Σε γενικές γραμμές όπως θα διαπιστώσατε και μόνοι σας ειμαι ένας πολύ καλός και ευχάριστος άνθρωπος.

Μην αγχώνεστε, θα κάνουμε παρέα.

Ναι και θα μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο.

Βασικά όχι το τελευταίο, δεν μου αρέσει καθόλου να μιλάω στο τηλέφωνο.

Μπορεί όμως να στέλνουμε κάνα μήνυμα που και που.

Και θα ειμαστε κολλητοί.

Αμέ, αμέ.

Είμαι σίγουρη ότι θα πέσουν τα friend requests βροχή.

Λογικό.


Follow my blog with Bloglovin

My Incapable Body.

Λοιπόν, πάλι βαριέμαι.

Δεν ξερώ τι έχω πάθει.

Περνάω την φάση της μεγαλύτερης ανίας που έχω περάσει ποτέ.

Απλά ξυπνάω, φτιάχνω τσάι και ξαναξαπλώνω γιατί κρυώνω.

Βαριέμαι ακόμα και να φάω.

Βαριέμαι να κάνω πολλά πράγματα.

Τι μπορεί να έχω πάθει;

Τι να κάνω για να το ξεπεράσω αυτό;

Αι νιντ γιορ χελπ πλιζ.

Εχθές σε ένα μακρύ σέσιον ενδοσκόπησης, κάπου ανάμεσα στο να κοιμάμαι στις 9 το βράδυ βλέποντας Family Guy και στο να βαριέμαι μέχρι και να σηκωθώ να κατουρήσω, αποφάσισα γιατί έχω ένα σώμα που είναι κατά βάση άχρηστο.

1. Είμαι πολύ κοντή.

Αντικειμενικά αυτό δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα.

Δεν φτάνω να πιάσω πράγματα από ράφια.

Στην τάξη όποτε σηκωνόμουν όλοι γελούσαν πριν καν αρχίσω να γράφω.

Προσπαθούσα να γράψω όσο πιο ψηλά μπορούσα για να σκάσουν.

Αλλά μετά κουραζόταν το χέρι μου και σιγά σιγά η πρόταση έπαιρνε την κατιούσα.

Κάθε πρωί υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι θα μπορούσα να θεωρηθώ ουσιαστικά ανάπηρη, καθώς όποτε κάποιος κλείνει και την πάνω κλειδαριά της μπαλκονόπορτας, ξεκινάω την μέρα μου χοροπηδώντας σαν βλαμμένη μέχρι να φτάσω να ξεκλειδώσω. 

Απλά για να μπει φως στο δωμάτιο.

Such a struggle.

Δεν βρίσκω παντελόνι που να μου κάνει, γιατί εκεί που θα έμπαινε το μπούτι μιας φυσιολογικής κοπέλας εμένα μπαίνει η γάμπα μου και εν γένει όλα είναι παράξενα και πρέπει να τα κονταίνω.

Στις συναυλίες δεν βλέπω ποτέ τίποτα, σε σημείο που δεν ξέρω πλέον καν γιατί πάω.

Σοβαρά, δεν βλέπω απολύτως τίποτα.

Απλά ειμαι εκεί και βλέπω την πλάτη του μπροστινού μου.

Ο οποίος με την τύχη που έχω, είναι συνήθως 2,10 και 100 κιλά.

Γενικά έχω πρόβλημα.

2. Έχω υπερβολικά μικρά χέρια.

Συγκριτική μελέτη του αντίχειρά μου σε σχέση με ένα δίευρω.

Δεν προλαβαίνουν να αρχίσουν τα δάχτυλα μου και έχουν τελειώσει.

Προφανώς είναι κουραστικό, γιατί δεν μπορώ να κρατήσω πολλά πράγματα συγχρόνως, 

αλλά κυρίως γιατί όταν πίνω μεγάλη μπύρα φαίνομαι αστεία.

Attenti al Gatto! 

Σημαντικός ο gatto μην τον ξεχνάτε.

3. Έχω παράξενα κολλήματα με τα νούμερα.

Όσο αστείο και αν σας ακούγεται, όταν έγινα αρκετά μεγάλη για μπορώ να φοράω νούμερο 38 παπούτσι, χωρίς να το εξετάσω, επειδή η μαμά μου φορούσε 38, αποφάσισα ότι και εγώ φοράω 38.

Με αποτέλεσμα να ψωνίζω παπούτσια νούμερο 38 για αρκετά χρόνια.

Δηλαδή μέχρι πέρσι που είχε μείνει ένα τελευταίο ζευγάρι vans που ήθελα, νούμερο 36, είπα να το δοκιμάσω και μου έκανε.

Και από τότε ανακάλυψα ότι τελικά δεν φοράω 38, αλλά 36.

Και τότε πολλά πράγματα ξεκαθαρίστηκαν στο κεφάλι μου.

Πράγματα όπως το γιατί μου ήταν πάντα τα παπούτσια μου μεγάλα και γιατί μου μπαινοέβγαιναν.

Ή γιατί στις γόβες μου πάντα έβαζα μισό κιλό βαμβάκι μπροστά για να σφηνώσουν τα ποδιά μου μέσα και να μην βγαίνουν σε κάθε βήμα.

Όπως στην πρώτη μου παρέλαση με τακούνια, την οποία κάναμε στο Μαρούσι, το οποίο έχει μόνο πεζόδρομους με πέτρες και μου έβγαιναν τα παπούτσια σε κάθε δεύτερο βήμα και έμενα πίσω και παραλίγο να πέσει η μπάντα πάνω μου.

Γενικά η μαμά μου πρέπει να τα πολύ περήφανη όταν ερχόταν να με δει στην παρέλαση.

Τελευταία λόγω ύψους και να μου φεύγουν τα παπούτσια.

Και με το κούρεμα playmobile.

Σίγουρα έλεγε στις διπλανές μαμάδες " Πωωωπω κοίτα το καημένο το κοριτσάκι πως παει" για είναι υπεράνω πάσης υποψίας.

Σε αντίστοιχο κλίμα, για όλο το γυμνάσιο και αρχές λυκείου, είχα πείσει τον εαυτό μου ότι φοράω large γιατί φοβόμουν ότι αν βάλω πιο μικρό νούμερο και δεν μου κάνει θα ντραπώ και θα πέσω σε κατάθλιψη.

Οπότε φορούσα τα μεγάλα, που με έκαναν να νιώθω μικροσκοπική.

Άσχετα που έμοιαζα σαν κεφτές από μακριά.

4. Δεν μπορώ να κάνω ότι κάνουν οι άλλοι.

Δυστυχώς για τους φίλους μου και για το ανθρώπινο είδος, διότι δεν ειμαι και ο τύπος που δεν θα γκρινιάζει, ειμαι ανίκανη να σκαρφαλώσω, να πηδήξω κάγκελα, να τρέξω για πολύ ώρα και εν γένει να λειτουργήσω σε καταστάσεις που απαιτούν σωματική δράση χωρίς προειδοποίηση.

Θέλω τον χρόνο μου να το επεξεργαστώ και να το προσαρμόσω στο αστείο που έχω για φυσική κατάσταση.

Επομένως ήμουν όπως όλοι φανταστήκαμε, το: " Παιδιά, περιμένετε και την Δάφνη".

Ευτυχώς είχα πάντα κάποιον καλό φίλο που θα με σήκωνε και θα με πέταγε μέσα από τα κάγκελα, θα μου κουβαλούσε την βαλίτσα ή την τσάντα και θα μου έκανε παρέα όταν έμενα τελευταία.

Πλέον απλά δεν το αναφέρω, παίρνω τον χρόνο μου και τους προλαβαίνω μετά, τρέχοντας όταν δεν κοιτάνε και κάνοντας ότι μιλάω στο τηλέφωνο.

Pure genius.

5. Δεν έχω αντίληψη του χώρου.

Ή κάτι άλλο που να μπορεί να εξηγήσει το γιατί δεν μπορώ να πάρω σωστά τις στροφές στο σπίτι.

Πάντα την παίρνω νωρίς την στροφή και βρίσκω σε τοίχους, σε πόρτες, σε πετούγιες, σε τραπέζια.

Γενικά κάπου κοπανάω.

Και κάπως έτσι συλλέγω μελανιές και μετά έχω την κλασική κρίση, "από που ήρθε αυτή η μελανιά;".

Καμιά φορά την έχω και δυο φορές μέσα στην ίδια μέρα, γιατί ξεχνάω ότι την είδα.

Γεγονός που με φέρνει στο έκτο και τελευταίο αποδεικτικό στοιχειό της ανικανότητας μου:

6. Δεν έχω μνήμη.

Αυτό μπορεί να λειτουργήσει θετικά αλλά και αρνητικά για τους γυρω μου.

Θετικά γιατί όταν δανείζω λεφτά ή πράγματα, το ξεχνάω την στιγμή που το κάνω και δεν τα ζητάω ποτέ πίσω.

Αρνητικά γιατί αν μου ζητήσει κάποιος να κάνουμε κάτι μαζί ή να κάνω κάποια δουλειά, θα το ξεχάσω 100%.

Πρέπει να αρχίσω να αφήνω σημειώματα στον εαυτό μου σαν την Ντένη Μαρκορά.

Προφανώς και στο σχολείο υπήρχε πρόβλημα με τα απέξω.

Για να μάθω οτιδήποτε απ 'έξω έπρεπε να το διαβάσω 10 φορές, μέχρι να πετύχω την μια, την καλή, που όντως διαβάζω και δεν σκέφτομαι τι έφαγα χθες, να το πω στον εαυτό μου, να το γράψω και να το φωτογραφήσω στο μυαλό μου σαν κατανομή σελίδας, γιατί αλλιώς δεν γινόταν τίποτα.

Δυσκολία μόνο.

Και κάπως έτσι είναι παιδιά μου, η ζωή μέσα στο σώμα της Μπόμπας.

Και δεν έπιασα καν τις συναισθηματικές αναπηρίες που έχω.

Και αυτές αν είναι πολλές και περισσότερο θλιβερές.

Ας μείνουμε προς το παρόν σε αυτές τις αναπηρίες.

Και το ορκίζομαι, δεν κάνω πλάκα.

Όλα αυτά είναι αλήθεια.

Και τα βιώνω εδώ και πολύ καιρό.

Γι' αυτό μην μου ξαναπεί γιατί ειμαι όπως ειμαι.

Έχω νεύρα από την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα που κοιμάμαι.

Κάπου πρέπει να ξεσπάω.

Τι συμβαίνει στο Μενίδι;

Εγώ αγαπητέ μου αναγνώστη, ειμαι γεννηθείσα το 1993.

Μεγάλη δεν με λες.

Αλλά όπως έχουμε όλοι ήδη διαπιστώσει, από την μακρόχρονη γνωριμία μας, με διακρίνει μια ωριμότητα που σπάνια συναντάς σε μια τόσο όμορφη κοπέλα.

Διαθέτοντας λοιπόν αυτή την σιτεμμένη ματιά, σε σχέση με τους νέους της εποχής μας, έχω να κάνω μια ερώτηση:

ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ;

Υποψιάζομαι πως όλοι τα ίδια θα ρωτάνε για την εκάστοτε επόμενη γενιά.

Κάποιοι μεγαλώσαμε με Ποκεμον, ας πούμε και κάποιοι με Χελωνονιτζάκια. 

Εν πάση περιπτώσει, σε κάποια φάση συνυπήρχαν στην τηλεόραση και καθόμασταν όλοι μαζί και τα βλέπαμε.

Μετά από την δικιά μου την γενιά, η οποία ήταν οριακά στο να μην έχει τέλεια γραφικά και όχι πολλά ηλεκτρονικά ματζαφλάρια, τα πράγματα πήραν τον κατήφορο.

Δεν ξέρω αν ευθύνεται στην ύπαρξη υπερβολικά πολλών εικόνων, στην έλλειψη βιβλίων, στο ότι δεν μεγάλωσαν μαζί με τον Χάρυ τον Πότερ ή στο ότι οι γονείς τους ήταν νέοι το 1970.

Οπού αυτό εθεωρείτο μόδα.

Πάντως σίγουρα κάτι δεν πήγε καλά.

Τα παιδιά είναι τούβλα.

Καταρχάς είναι ή πολύ ψηλά ή πολύ κοντά.

Medium δεν βγάλανε.

Αλλά αυτό δεν είναι σημαντικό.

Όλοι είχαμε τις μόδες μας στα νιάτα μας.
Ας ξαναθυμηθούμε το χτένισμα playmobile  που λάνσαρα το 2007.

Αλλά τα σημερινά έφηβα παιδιά έχουν για μόδα την καγκουριά.

Χαμηλοκάβαλη φόρμα με πεταχτά love-handles και ξώκοιλα μπλουζάκια, κυρίως σε αποχρώσεις γαλάζιο- φούξια- πορτοκαλί, τα οποία συνδυάζονται αποκλειστικά με διαφορετικού, εξίσου "διακριτικού" χρώματος σουτιέν, για τις νεανίδες, μπλουζάκια από το αντρικό Bershka και Pull and Bear (που αν με ρωτάς θα έπρεπε να έχουν καταργηθεί για προσβολή της δημοσίας αιδούς) και κλασσικό μποξεράκι έξω από την φόρμα, για τους άρενες.

Unisex το παπούτσι Nike, αποκλειστικά Air Max 90 και Millennium, στα χειρότερα δυνατά χρώματα.

Με αφορμή αυτά τα βίντεο :

Και επειδή ως συνήθως βρέθηκα με καλή παρέα και πολύ χρόνο στα χέρια μου, προχωρήσαμε ένα βήμα πιο πέρα και βρήκαμε ένα- ένα τα άτομα αυτά στο facebook.

Όπως αντιλαμβάνεστε ανάμεικτα συναισθήματα με πλημμύρισαν, καθώς δεν ήξερα αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω.

Να κλάψω που έχουν από 2.000 like σε κάθε φωτογραφία ο καθένας τους;

Να κλάψω που έχουν σχόλια από άλλα παρόμοια παιδιά, του τύπου: "ΘΕΑ" ," κούκλα" και άκουσον άκουσον, " Ωραίο κραγιόν";; Που το είδε το ωραίο κραγιόν!;

Να κλάψω που οι κοπελίτσες στις δυο πρώτες φωτογραφίες, τα φοράνε για σορτσάκια αυτά και βγαίνουν έξω;

Να κλάψω που τα κορίτσια πολεμάνε για τα μάτια του συγκεκριμένου νεαρού;;

Να κλάψω που η κυριότερη ασχολία τους είναι να ανεβάζουν κάθε 5 λεπτά στάτους με στίχους της Πάολα;

Να κλάψω που στα βίντεο τους λένε, βάλε λίγο Παντελίδη;

Και που το λένε για καλό;;;

Ή απλά να αποφασίσω ότι δεν με νοιάζει, ο κόσμος έχει πάρει τον κατήφορο και να γελάω με όλα αυτά;

Αν παρ' ελπίδα πάντως είχατε εναποθέσει οτιδήποτε στις μελλοντικές γενιές, όπως εγώ, εγκαταλείψτε την ιδέα και ελάτε να γελάσουμε μαζί. 

Γιατί αν υπήρχε έστω και ρανίδα εγκεφάλου μέσα στους οργανισμούς τους, σίγουρα έχει καεί από τις βαφές, το τσιγάρο, το facebook και τη λακ.

Επίσης,

Γιατί βρίζουν τόσο;;

Γιατί τα κορίτσια φιλιούνται μεταξύ τους για να βάλουν προφίλ στο facebook, στα 13 τους;

Γιατί δεν κάνουν κάτι οι γονείς τους;

Γιατί φοράνε άσπρο και γαλάζιο μολύβι ματιών;

Τι συμβαίνει στο Μενίδι τέλος πάντων;

Γενικά βίωσα ένα πολιτισμικό σοκ σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε.

Πάντα κορόιδευα όσους έλεγαν ότι το ίντερνετ δεν κάνει καλό.

Κυρίως γιατί ήταν τόσο μεγάλοι που το έλεγαν ιντερνέτ και όχι ίντερνετ.

Γιατί και εγώ περνούσα πάντα πολύ ώρα εκεί και έγινα παιδί πρώτης τάξεως.

Αλλά τελικά όντως δεν κάνει καλό.

Τα παιδιά αυτά ζουν σε μια φούσκα.

Και μου κάνει εντύπωση, γιατί συμβαίνουν τόσα πράγματα γύρω- γύρω, που και like στην Athens Voice να έχεις κάνει, κάτι θα μάθεις.

Αλλά ειμαι σίγουρη ότι έχουν κάνει like στο Κουλούρι.

Και είναι αυτοί που αναδημοσιεύουν τα άρθρα, γιατί πιστεύουν ότι είναι αλήθεια.

Αίσχος, με λίγα λόγια, η νέα γενιά.

Τζίφος.

Μακέτο.

Μάπα το καρπούζι.

Πάμε για αλλά.

Αλλά τι να περιμένεις, όταν τα παιδιά που γεννηθήκαν το 2000 είναι τώρα 14 χρονών;

Δεν έχουν δει Ατρόμητους!

Δεν έχουν δει Thundercats!

Δεν έχουν διαβάσει τριγωνοψαρούλη!

Δεν έχουν διαβάσει ΛΟΛΑ ΝΑ ΕΝΑ ΜΗΛΟ!

Όταν άκουσαν ελληνικά για πρώτη φορά ακούσανε το "Σεξ" της Κοκκίνου,

όχι το "Μπαμ και Κάτω!"

Πως να γίνουν φυσιολογικοί άνθρωποι;

Πάντα έχω ένα θέμα με το πως να κλείνω.

Και δεν ξέρω πως.

Οπότε θα σας πωωωωωωω....

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!

ΧΧ

Happy 2014! Bomba's Resolutions.

Γειαααά σας,

Τι κάνετε; 

Ελπίζω να είσαστε όλοι καλά, να έχετε φάει πολύ και να έχετε δώσει και πάρει ωραία δώρα.

Εγώ έχω 3/3, οπότε είμαι έτοιμη να δημιουργήσω τα ετήσια new years resolutions μου.

Πέρσι είχα αποφασίσει με τον εαυτό μου:

• Να αρχίσω να πηγαίνω πιο πολύ γυμναστήριο ☑
  
• Να κατασκευάσω κάτι με πολύ χρυσόσκονη ☑
• Να σταματήσω να τρώω τα νύχια μου ☑
• Να πάω ενα ταξιδι ☒
• Να δώσω εξεταστική ☑
• Να βρώ δουλειά ☑
• Να ξεκινήσω βιολί ☒
• Να ντυθώ νεράϊδα ή βασίλισσα της νύχτας τις απόκριες ☒

Προφανώς όχι.

• Να ανάβω κεριά ☑
• Να έχω όλο το χρόνο χριστουγεννιάτικα φωτάκια στο δωμάτιο μου ☑
• Να πάω στο Reading Festival ☒
• Να μην αγχώνομαι ☒
• Να γελάω πιο πολύ ☑
• Να έχω πιο πολύ πρόγραμμα ☑

  

  Γι' αυτό έφτιαξα αυτό.
  
  
  

  
  

Αντιλαμβάνεστε οτι τα πήγα αρκετά καλά.

Προφανώς ανανεώνω fails μου για φέτος.

Οπότε του χρόνου θα πρέπει να παίζω βιολί.

Θα πρέπει να μην αγχώνομαι.

Θα πρέπει να έχω πάει στο Reading Festival.

Θα πρέπει να ντυθώ βασίλισσα της νύχτας ή νεράϊδα.

Και να πάω ένα ταξίδι.

Επιπλέον ενώπιον όλων σας δεσμεύομαι να είμαι πιο ευπροσήγορη και γλυκούλα.

Ίσως καμιά φορά να αγγαλιάζω και τους φίλους μου.

Επίσης θα αρχίσω να μαζεύω το δωμάτιο μου (ποοοολύ δύσκολο).

Και θα προσπαθήσω να σταματήσω να ψωνίζω τόσο πολύ.

Δεν θα είμαι καταναλωτικό ον και δεν θα είμαι θύμα των εκπτώσεων.

Επίσης θα ήθελα να φοράω κόκκινο κραγιόν την ημέρα γιατί μου αρέσει πολύ αλλά ντρέπομαι να βγω έξω έτσι.

Θέλω να συγκρεκριμενοποιήσω το ταξίδι και να πω ότι θέλω να πάω στο Παρίσι.

Και να βγάλω και τέτοια cheesy φωτογραφία

Και τέτοια 

Θέλω να βρω ένα όμορφο αγόρι και να το σκάσουμε μαζί στο ηλιοβασίλεμα.

Θέλω να αρχίσω να φοράω πιο περιπετειώδη ρούχα.

Θέλω να μην μιζεριάζω στο σπίτι.

Θέλω να αρχίσω να τρώω πιο πολλά πράγματα εκτός απο κοτόπουλο και τονοσαλάτα.

Θέλω να δω πιο πολλές ταινίες.

Θέλω να βρω όλες τις κλασσικές ταινίες Disney που έβλεπα μικρή και να τις κάνω DVD.

Θέλω να πάω σε μια ωραία συναυλία!

Και θέλω να κάνω κάτι που να με ευχαριστεί τοοοοοσο πολύ που να μην θέλω πια να γκρινιάζω!

Άμα συμβεί αυτό, σφύρα μου, αλλά μπορώ να ονειρεύομαι!

Αυτά θέλω να κάνω και ελπίζω να τα πάω όσο καλά όσο πέρσι.

Και εσείς αγαπητά μου παιδιά να κάνετε τα ρεζολούσιον σας.

Βάλτε στόχους και με το καλό, σας εύχομαι να τους φτάσετε!

Και μην ανησυχείτε για την γερό-Μπόμπα.

Τα καταφέρνει.

Δεν τρελάθηκε ακόμα.

Οχι εντελώς τουλάχιστον.

:)

Λοτς οφ κισιζ.