.

Ιανουαρίου 08, 2014

Τι συμβαίνει στο Μενίδι;

Εγώ αγαπητέ μου αναγνώστη, ειμαι γεννηθείσα το 1993.
Μεγάλη δεν με λες.
Αλλά όπως έχουμε όλοι ήδη διαπιστώσει, από την μακρόχρονη γνωριμία μας, με διακρίνει μια ωριμότητα που σπάνια συναντάς σε μια τόσο όμορφη κοπέλα.


Διαθέτοντας λοιπόν αυτή την σιτεμμένη ματιά, σε σχέση με τους νέους της εποχής μας, έχω να κάνω μια ερώτηση:
ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ;

Υποψιάζομαι πως όλοι τα ίδια θα ρωτάνε για την εκάστοτε επόμενη γενιά.
Κάποιοι μεγαλώσαμε με Ποκεμον, ας πούμε και κάποιοι με Χελωνονιτζάκια. 
Εν πάση περιπτώσει, σε κάποια φάση συνυπήρχαν στην τηλεόραση και καθόμασταν όλοι μαζί και τα βλέπαμε.
Μετά από την δικιά μου την γενιά, η οποία ήταν οριακά στο να μην έχει τέλεια γραφικά και όχι πολλά ηλεκτρονικά ματζαφλάρια, τα πράγματα πήραν τον κατήφορο.


Δεν ξέρω αν ευθύνεται στην ύπαρξη υπερβολικά πολλών εικόνων, στην έλλειψη βιβλίων, στο ότι δεν μεγάλωσαν μαζί με τον Χάρυ τον Πότερ ή στο ότι οι γονείς τους ήταν νέοι το 1970.
Οπού αυτό εθεωρείτο μόδα.

Πάντως σίγουρα κάτι δεν πήγε καλά.
Τα παιδιά είναι τούβλα.

Καταρχάς είναι ή πολύ ψηλά ή πολύ κοντά.
Medium δεν βγάλανε.
Αλλά αυτό δεν είναι σημαντικό.

Όλοι είχαμε τις μόδες μας στα νιάτα μας.
Ας ξαναθυμηθούμε το χτένισμα playmobile  που λάνσαρα το 2007.


Αλλά τα σημερινά έφηβα παιδιά έχουν για μόδα την καγκουριά.

Χαμηλοκάβαλη φόρμα με πεταχτά love-handles και ξώκοιλα μπλουζάκια, κυρίως σε αποχρώσεις γαλάζιο- φούξια- πορτοκαλί, τα οποία συνδυάζονται αποκλειστικά με διαφορετικού, εξίσου "διακριτικού" χρώματος σουτιέν, για τις νεανίδες, μπλουζάκια από το αντρικό Bershka και Pull and Bear (που αν με ρωτάς θα έπρεπε να έχουν καταργηθεί για προσβολή της δημοσίας αιδούς) και κλασσικό μποξεράκι έξω από την φόρμα, για τους άρενες.
Unisex το παπούτσι Nike, αποκλειστικά Air Max 90 και Millennium, στα χειρότερα δυνατά χρώματα.


Με αφορμή αυτά τα βίντεο :









Και επειδή ως συνήθως βρέθηκα με καλή παρέα και πολύ χρόνο στα χέρια μου, προχωρήσαμε ένα βήμα πιο πέρα και βρήκαμε ένα- ένα τα άτομα αυτά στο facebook.







Όπως αντιλαμβάνεστε ανάμεικτα συναισθήματα με πλημμύρισαν, καθώς δεν ήξερα αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω.

Να κλάψω που έχουν από 2.000 like σε κάθε φωτογραφία ο καθένας τους;
Να κλάψω που έχουν σχόλια από άλλα παρόμοια παιδιά, του τύπου: "ΘΕΑ" ," κούκλα" και άκουσον άκουσον, " Ωραίο κραγιόν";; Που το είδε το ωραίο κραγιόν!;
Να κλάψω που οι κοπελίτσες στις δυο πρώτες φωτογραφίες, τα φοράνε για σορτσάκια αυτά και βγαίνουν έξω;
Να κλάψω που τα κορίτσια πολεμάνε για τα μάτια του συγκεκριμένου νεαρού;;
Να κλάψω που η κυριότερη ασχολία τους είναι να ανεβάζουν κάθε 5 λεπτά στάτους με στίχους της Πάολα;
Να κλάψω που στα βίντεο τους λένε, βάλε λίγο Παντελίδη;
Και που το λένε για καλό;;;

Ή απλά να αποφασίσω ότι δεν με νοιάζει, ο κόσμος έχει πάρει τον κατήφορο και να γελάω με όλα αυτά;

Αν παρ' ελπίδα πάντως είχατε εναποθέσει οτιδήποτε στις μελλοντικές γενιές, όπως εγώ, εγκαταλείψτε την ιδέα και ελάτε να γελάσουμε μαζί. 
Γιατί αν υπήρχε έστω και ρανίδα εγκεφάλου μέσα στους οργανισμούς τους, σίγουρα έχει καεί από τις βαφές, το τσιγάρο, το facebook και τη λακ.

Επίσης,
Γιατί βρίζουν τόσο;;
Γιατί τα κορίτσια φιλιούνται μεταξύ τους για να βάλουν προφίλ στο facebook, στα 13 τους;
Γιατί δεν κάνουν κάτι οι γονείς τους;
Γιατί φοράνε άσπρο και γαλάζιο μολύβι ματιών;
Τι συμβαίνει στο Μενίδι τέλος πάντων;


Γενικά βίωσα ένα πολιτισμικό σοκ σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε.
Πάντα κορόιδευα όσους έλεγαν ότι το ίντερνετ δεν κάνει καλό.
Κυρίως γιατί ήταν τόσο μεγάλοι που το έλεγαν ιντερνέτ και όχι ίντερνετ.
Γιατί και εγώ περνούσα πάντα πολύ ώρα εκεί και έγινα παιδί πρώτης τάξεως.
Αλλά τελικά όντως δεν κάνει καλό.
Τα παιδιά αυτά ζουν σε μια φούσκα.
Και μου κάνει εντύπωση, γιατί συμβαίνουν τόσα πράγματα γύρω- γύρω, που και like στην Athens Voice να έχεις κάνει, κάτι θα μάθεις.
Αλλά ειμαι σίγουρη ότι έχουν κάνει like στο Κουλούρι.
Και είναι αυτοί που αναδημοσιεύουν τα άρθρα, γιατί πιστεύουν ότι είναι αλήθεια.

Αίσχος, με λίγα λόγια, η νέα γενιά.
Τζίφος.
Μακέτο.
Μάπα το καρπούζι.
Πάμε για αλλά.

Αλλά τι να περιμένεις, όταν τα παιδιά που γεννηθήκαν το 2000 είναι τώρα 14 χρονών;
Δεν έχουν δει Ατρόμητους!
Δεν έχουν δει Thundercats!
Δεν έχουν διαβάσει τριγωνοψαρούλη!
Δεν έχουν διαβάσει ΛΟΛΑ ΝΑ ΕΝΑ ΜΗΛΟ!
Όταν άκουσαν ελληνικά για πρώτη φορά ακούσανε το "Σεξ" της Κοκκίνου,
όχι το "Μπαμ και Κάτω!"
Πως να γίνουν φυσιολογικοί άνθρωποι;






Πάντα έχω ένα θέμα με το πως να κλείνω.
Και δεν ξέρω πως.
Οπότε θα σας πωωωωωωω....
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!
ΧΧ

Δεν υπάρχουν σχόλια: