Πήρα τις Γιορτές στα Χέρια μου και Πέρασα Υπέροχα.

Αυτό που ακούσατε να κάνει ένα δυνατό θόρυβο πίσω σας, ήταν ο φούρνος που γκρεμίστηκε επειδή είπα ότι πέρασα υπέροχα.

Δεν είναι τίποτα, μην φοβάστε.

Αλήθεια το εννοώ. Δεν κάνω πλάκα. Όντως πέρασα καλά.

Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ BOMBA WARRIORS!!

Είθε το 2015 να είναι μια υπέροχη χρονιά για κάθε έναν από εσάς.

Είθε να βρούμε όλοι την αγάπη και να ανακαλυφθεί το χάπι που σου επιτρέπει να τρως ασταμάτητα χωρίς να παχαίνεις.

ΕΙΘΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΜΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Το 2015 με βρήκε σε μια παράξενη κατάσταση.

Ο πατέρας μου είχε πάθει ένα αμόκ ότι θα χάσουμε την αντίστροφη μέτρηση για την αλλαγή, με αποτέλεσμα να πηγαίνει από κανάλι σε κανάλι μέχρι να καταλάβει τι ώρα είναι και πόση ώρα είχαμε.

Δεν είχαμε. Για την ακρίβεια είχαμε 5 δευτερόλεπτα. Τα 5 τελευταία δευτερόλεπτα του χρόνου, τα οποία δυστυχώς μας βρήκαν στο MEGA, όπου κάποιος αρωστημένος τύπος είχε βάλει τα μέλη του cast της σειράς " Το Κάτω Παρτάλι" να μετρούν αντίστροφα την αλλαγή. 

Εν ολίγοις ναι, άλλαξα χρόνο με το "Κάτω Παρτάλι". Ήταν καταθλιπτικό.

Επίσης όταν άλλαξε ο χρόνος είχα φάει πολύ. Γεγονός που με έκανε αρκετά χαρούμενη, γιατί είχα καταβροχθίσει μια σεβαστή ποσότητα του αγαπημένου μου φαγητού. ΓΕΜΙΣΗ ΓΑΛΟΠΟΥΛΑΣ ΜΑΛΑΚΕΣ. Ό,τι καλυτερο έχει να προσφέρει το γιορτινό τραπέζι.

Και μια που το προσέφερε, μια που το πήρα παραμάσχαλα και φρόντισα να εξαφανιστεί.

Εν συνεχεία κόψαμε την βασιλόπιτα. Κέρδισα το φλουρί. Ήταν στημένο, οπότε δεν χάρηκα ιδιαίτερα. Η κομπίνα δεν ήταν καλοστημένη και το δαιμόνιο μυαλό μου έλυσε το μυστήριο σε λίγα δευτερόλεπτα.

Επειδή όμως είμαι ευγενής και καλοαναθρεμένη και είπα "γιορτές είναι κάνε πως γελάς", το άφησα να παει στο διάολο και πήρα το δωράκι που μου αντιστοιχεί.

Τέλος, όταν άλλαξε ο χρόνος φορούσα τακούνια. ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ. Τα έβγαλα μετά. Ελπίζω να μην ισχύει αυτό που λένε, ότι ό,τι κάνεις την πρώτη μέρα του χρόνου, το κάνεις όλο τον χρόνο, γιατί δεν θα το αντέξω.

Τέλος πάντων, άλλα ήθελα να πω, άλλα λέω.

Κλασική γυναίκα.

Ξεκινάω να πω μια ιστορία και λέω 15 άλλες μέχρι να φτάσω στο ψητό.

Πάλι το ίδιο έκανα.

Μπόμπα συγκεντρώσου.

Αααααχ Μπόμπα είπα και θυμήθηκα.

Πάει το Μπόμπα παιδιά!! Το πήρε το Facebook. Αλλά μην πτοείστε. Για σας θα είμαι πάντα η Θεία Μπόμπα και το Facebook να πάει να γαμηθεί.

Λοιπόν, σε αυτό που ήθελα να πω.

Το 2014 για μένα ήταν μια παράξενη χρονιά. Μια χρονιά που με άλλαξε.

 Μεγάλωσα σε μυαλό και σε πνεύμα. Σταμάτησα να ντρέπομαι παθολογικά για τα πάντα. Άρχισα να μιλάω σε ανθρώπους που δεν ξέρω πολύ καλά και ενίοτε να χαμογελάω.

 Όπως παρατήθηκε πρόσφατα βέβαια, ακόμα και όταν γελάω, οι άκρες των χειλιών μου πηγαίνουν προς τα κάτω. Αλλά τουλάχιστον προσπαθώ.

Κατάφερα επίσης να αφήσω τα μαλλιά μου να μακρύνουν χωρίς να με πιάσει κρίση ότι δεν είναι πια μαλακά και τα κόψω καρέ.

Έμαθα να βγάζω το μουστάκι μου με κλωστή και συμφιλιώθηκα ελαφρώς με τα προικισμένα πισινά μου.

Μετά από μια τόσο επιτυχημένη χρονιά λοιπόν, το μόνο που έλειπε ήταν ένα καλό τέλος.

Γιατί αν είχαν πάει όλα τόσο καλά (φτου φτου) και στο τέλος δεν περνούσα τέλεια τις γιορτές θα ήταν μεγάλο climax kill και εγώ με κάτι τέτοια εξαγριώνομαι ( GONE GIRL ΕΣΕΝΑ ΚΟΙΤΑΩ).

Επειδή, όπως όλοι γνωρίζουμε, το τι θα κάνεις στις γιορτές είναι πάντα μεγάλο θέμα και για τους πιο παρανοϊκούς εξ ημών, μεγάλο άγχος, φέτος αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. 

Και η απόφασή μου στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. 3 στα 3 σου λέει. Παραμονή Χριστουγέννων, ανήμερα Χριστούγεννα και παραμονή Πρωτοχρονιάς. Τα γάμησα όλα!

Παραμονή Χριστουγέννων πήγα με την φαμίλια και δειπνίσαμε εντός κυριλάτου εστιατορίου με γκουρμεδιές, το οποίο πρότεινε ο αδελφός μου που ξέρει από αυτά.

 Έφαγα εξαιρετικά και το χάρηκα πολύ. Επίσης ήπια πολύ κρασί.

 Ήμουν αυτή η τύπισσα της οποίας το ποτήρι ήταν το μόνο άδειο κάθε φορά που τελείωνε το μπουκάλι και έπαιρνα τις τελευταίες σταγόνες.

 "Θα καλοπαντρευτείς", μου λέγανε.

 "Αμφιβάλλω" απαντούσα από μέσα μου καθώς κατέβαζα το υπόλοιπο του κρασιού μου.

 Έκανα έτσι ένα ελαφρό κεφάλι και τελικά η βραδιά κύλησε ομαλά, ήρεμα και οικογενειακά.

Ανήμερα Χριστούγεννα. Πήγα σε οικογενειακό τραπέζι. Έφαγα γέμιση. Κοινωνικοποιήθηκα ελαφρώς με την οικογενειά μου. Έφαγα φρουτοσαλάτα. Έφυγα.

Πήγα για καφέ με τους φίλους μου.

 Σκάει πρόταση να πάμε να ακούσουμε Εισβολέα και Τάκι Τσαν (ειν ο μαν ωχ αμαν αμαν αμαν).

 Την δέχομαι. 

Και εδώ έρχεται το σημείο όπου πήρα τις γιορτες στα χέρια μου.

Καθώς αφενώς, το να παω να ακούσω τον Εισβολέα, παρ' ότι μου αρέσει πολύ, δεν ήταν σίγουρα στην λίστα με το πως σκόπευα να περάσω την ημέρα των Χριστουγέννων μου 

και γιατί πήγα εκεί με, όχι ένα, όχι δύο αλλά τέσσερα ζευγάρια. 

ΚΑΙ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.

 Αυτό για την παλιά Μπόμπα ήταν NO, NO με Ν κεφαλαίο. 

Τώρα είπα όμως ότι δεν με νοιάζει και άμα θέλω να πάω θα πάω. Και πήγα. Και πέρασα τέλεια και ράπαρα μαζί με τον Λιάκο γιατί είμαι κουλ τώρα και μπορώ να τον λέω Λιάκο και ήταν πολύ ωραία. Δεν το μετάνιωσα, εν ολίγοις και ας πήγα μόνη μου με οχτώ ανθρώπους που έχουν βρει το άλλο τους μισό (κλαψ, λυγμ).

Ο καιρός πέρασε και ήρθε η Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Είχε έρθει η μέρα του επικού πάρτυ που είχα οργανώσει μαζί με άλλους 7 φίλους μου.

Τελικά ήταν όντως επικό και πέρασα χάρμα. 

Ως επι το πλείστον ήμουν μόνη μου και τριγυρνούσα. Κοινωνικοποιούμουν θα έλεγε κανείς.

Πρώτη φορά το έκανα αυτό και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν αρκετά διασκεδαστικό. Αν με βρείτε καμια μέρα στο κέντρο να περιφέρομαι μόνη μου, αυτό θα κάνω πάλι μάλλον. 

Έκανα λίγο την μπαργούμαν, λίγο τον DJ, λίγο τον καραγκίοζη. Πέρασε η βραδιά. Χόρεψα, μίλησα, ήπια. Όλα τα έκανα.

Και βασικά αυτό που προσπαθώ να πω είναι, ότι για μια φορά στην ζωη μου δεν περίμενα παθητικά κάποιος με τον οποίο νιώθω πολύ άνετα και τον ξέρω πολύ καλα, να προτείνει κάτι για να πάω και γώ. Αλλά αντίθετα κανόνισα την πορεία μου, άφεθηκα λίγο και μου βγήκε σε καλό.

Οπότε νομίζω οτί κατάφερα να βάλω ένα καλό τέλος σε μια καλή χρονιά.

 Ελπίζω να μην το γκαντεμιάζω λέγοντας το έτσι δυνατά. Γιατί καμιά φορά αγχώνομαι ότι όταν συμβαίνει κάτι καλό και το λες δυνατά, κάπως το χαλάς.

 Ότι τύπου λέγοντας το σε άλλους, ο καθένας παίρνει ένα κομμάτι του και στο τέλος δεν είναι πια καλό και χαλάει. Τι με έπιασε και λέω τέτοια ρομαντικά και ψαγμένα δεν ξέρω.

Τέλος πάντων καταλάβατε τι εννοώ.

Μην με γκαντεμιάσετε. Και μην ανησυχείτε, ακόμα θα μισώ το 90% των πραγμάτων γύρω μου. Απλά έτυχε να περάσω καλά και είπα να το μοιραστώ.

Σιγά μην έχει φτάσει κανείς μέχρι εδώ κάτω.

Σκατά, αρχίδι, γαμώ τον Χριστόφορο Κολόμβο. <  Αυτό είναι μπόνους για όποιον έφτασε μέχρι εδώ. YOU ARE SPECIAL.