Λοιπόν παιδιά αυτό είναι ένα σύντομο ποστ γιατί σήμερα το πρωί είχα ένα major Carrie Bradshaw moment.
Έπινα όπως κάθε πρωί το πράσινο τσάϊ μου, στην μεγάλη πράσινη κούπα μου.
Δεν ξέρω αν φταίει που περνάω μια κρίση προσωπικότητας ή που τελευταία βλέπω Homeland, γεγονός που με έχει κάνει να παρατηρώ τα πάντα γύρω μου και να τα αξιολογώ και να τα περιεργάζομαι σαν στοιχεία, αλλά αυτό το τσάϊ με σημάδεψε.
Εγώ που λέτε κάθε πρωι πίνω το τσάϊ μου, το νερό για το οποίο βράζω στον αγαπημένο μου βραστήρα. Οπότε στην αρχή καίει πολύ. Και επειδή γενικά είμαι ευαίσθητη στα καψίματα και επειδή, λόγω της γενικότερης ανυπομονεσίας που με χαρακτηρίζει αξιαγάπητα, έχω καεί πολλάκις και έχω σιχτιρίσει που μετά δεν μπορώ να ευχαριστηθώ το τσάϊ μου, έχω αποφασίσει να το αφήνω να κρυώσει.
Από φόβο λοιπόν μην καώ ξανα, αφήνω κάθε πρωι το τσάϊ μου να κρυώσει. Αλλά καμιά φορά το ξεχνάω ή το αφήνω πολύ ώρα για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα καίει. Και μετά όταν το πίνω είναι πολύ κρύο και πικρό και ψιλοσιχαμένο. Αλλά λέω δεν πάει στο διάολο, το φτιάξα τώρα, ας το πιω κι όλας. Και βασικά το πίνω απλά γιατί ξέρω ότι είναι τσάϊ και ότι μου αρέσει γενικά, οπότε του συγχωρώ την γεύση που δεν είναι ακριβώς αυτό που ήθελα. Ε και γιατί εγώ φταίω, γιατί για να είμαι 100% σίγουρη το άφησα πολύ ώρα και πάγωσε και χάλασε.
Σήμερα λοιπόν, έβαλα το νερό στην κούπα, έβαλα και το τσάϊ μέσα στην κούπα και πήγα στο γραφείο μου. Και εκεί που έβλεπα (shocker) Homeland, γυρνάω, κοιτάω το τσάι και λέω, δεν δοκιμάζω μήπως και δεν καίει τελικά όσο νομίζω; Ε και δοκίμασα. Λίγο διστακτικά στην αρχή, απλά ακούμπαγα το τσαγάκι στο στόμα μου, γιατί είμαι μεγάλος φλώρος. Ε και τότε κατάλαβα ότι δεν έκαιγε τελικά όσο νόμιζα. Και μετά επίσης κατάλαβα ότι αυτή ήταν η τέλεια θερμοκρασία του τσαγιού. Έτσι μου άρεσε καλύτερα. Λίγο ζεστό, με σωστή γεύση, ήταν πράγματι ευχάριστο. Ήταν το τσάϊ που με έκανε να μου αρέσει το τσάϊ.
Και τότε μου ήρθε η επιφοίτησις!! Έτσι πρέπει να ζεις Μπόμπα σκέφτηκα. Γιατί μπορεί να έχεις φάει σκατά. Μπορεί να έχουν πάει αρκετά πράγματα στραβά μέχρι σήμερα, ΑΛΛΑ! Αλλά κάποτε που ήσουν ξέγνοιαστη, έκανες κάποια πράγματα που ήταν somewhat ευχάριστα, μέσα σε όλα τα χαζά που έκανες. Οπότε αντί να περιμένω συνέχεια κάτι, το σωστό timing, την τέλεια ευκαιρία και κάθε άλλη φανταστική ηλιθιότητα που έχω στο μυαλό μου, και να κάνω τα πράγματα να κρυώνουν και να χαλάνε, θα κάνω το leap of faith και ντάξει παίζει όντως να καίνε και να ξενερώσω, αλλά παίζει να' ναι και τέλεια χλυαρά και ευκολόπιοτα και τέλεια.
Οπότε μάγκες, ποιοι Sex Pistols; Η αλήθεια κρυβόταν στο τσάι τόσο καιρό και εγώ το έπινα κρύο και δεν το είχα καταλάβει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου