Γειά σας φίλοι.
Έχω καιρό να έρθω εδώ, το γνωρίζω. Το βλόγκι είναι σκονισμένο και ξεχασμένο, αλλά όχι ανεπανόρθωτα.
Γιατί παιδιά μου, τι είναι μερικοί μήνες συγγραφικής απραξίας μπροστά στην αιωνιότητα.
Τίποτα. Ψίχουλα. Αέρας.
Λοιπόν εγώ, όταν άφησα αυτό το βλογκι μόνο του, δεν το θυμάμαι με σιγουριά, αλλά υπολογίζω πως ζούσα την ζωή μου όπως συνήθιζα.
Κοιμόμουν αργά, ξυπνούσα αργά και καθόμουν πολύ,. Πολεμούσαν μέσα στο μυαλό μου η φοιτήτρια και η εικοσάχρονη, αλλά δεν κέρδιζε καμία, με αποτέλεσμα να κείτομαι ακινητοποιημένη στο άστρωτο κρεβάτι μου, κοιτώντας το ταβάνι και ενίοτε εκπομπές μαγειρικής στο ίντερνετ.
Αυτό, που λέτε, δεν συμβαίνει πια, καθώς λόγω κάποιας άγνωστης σε εμένα και στην επιστήμη αιτίας, πλέον ο ύπνος δεν είναι στο to-do list μου.
Για την ακρίβεια ό,τι ώρα και να κοιμηθώ, στην καλύτερη (ΠΟΛΥ καλύτερη) θα σηκωθώ στις 11:30. Στην καθημερινότητα όμως ξυπνάω περίπου 3 φορές, με την νωρίτερη να τοποθετείται στην τρομαχτική ώρα των 5:30 και πιέζω τον εαυτό μου να κοιμηθεί μέχρι τις 10, που έχω πείστει πως είναι μια αξιοπρεπής ώρα και αν το πω σε κάποιον δεν θα με περάσει για next-level τρελή.
Γιατί έχω την αίσθηση πως το να μην θες να κοιμάσαι είναι σίγουρα στα συμπτώματα κάποιας ψυχολογικής ασθένειας.
Τέλος πάντων, επειδή ξυπνάω στις 10 κάθε πρωί, η μέρα μου είναι ατελείωτη, γιατί δεν έχω ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ.
Το εννοώ ειλικρινά το τίποτα.
Έχω αρχίσει να καταπιάνομαι με ασχολίες όπως το να μαθαίνω τα verses της Nicki Minaj σε τραγούδια και με το να προσποιούμαι ότι διαβάζω για την εξεταστική. ΠΟΙΑ; ΈΓΩ! Να διαβάζω!
Τα ύστερα του κόσμου!!
Προχθές έβγαλα καινούργια ταυτότητα και ήταν το highlight της εβδομάδας μου. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως ο άλλος μου εαυτός, σηκώθηκε το βράδυ και έκοψε την παλιά ταυτότητα για να έχω κάτι να κάνω την άλλη μέρα.
Τέλος πάντων, εγώ δεν μπορώ να ζω χωρίς πρόγραμμα. Δηλαδή ακόμα και στο τίποτα, θα βάλω μια δομή.
Θα ξυπνήσω στις 10, θα φτιάξω πρωινό (10 λεπτά) και θα το φάω βλέποντας "ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ" του Ant1.
Ποτέ στην ζωή μου δεν έβλεπα πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα, απογευματινά. Γενικά δεν έβλεπα ποτέ ελληνικές εκπομπές στην τηλεόραση, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις.
Αλλά τώρα, ένεκα της απραγίας και της ώρας που έχω να σκοτώσω, και από επαγγελματική περιέργεια βρε αδελφέ, ενημερώνομαι για τα νέα της εγχώριας και μη show biz, από την ομάδα του Πρωινού.
Ας βγάλουμε τα γύρω γύρω από την μέση, για να περάσουμε στο ζουμί. Η Φαίη Σκορδα, καταβάλλει αξιέπαινες, αν μη τι άλλο, προσπάθειες να αποβάλλει το Alter, τα ξώβυζα και το γαρύφαλο από πάνω της, σχολιάζοντας τα πάντα με μια over the top ανοιχτομυαλιά που καταλήγει να μην βγάζει καν νόημα τις περισσότερες φορές, όπως όταν σχολίαζε (αν το ήξερε η Anna Wintour θα έπαιρνε την πολύτιμη ζωή της) τα outfits του Met Gala. Ένα εξ αυτών ήταν αυτό:
Έχω καιρό να έρθω εδώ, το γνωρίζω. Το βλόγκι είναι σκονισμένο και ξεχασμένο, αλλά όχι ανεπανόρθωτα.
Γιατί παιδιά μου, τι είναι μερικοί μήνες συγγραφικής απραξίας μπροστά στην αιωνιότητα.
Τίποτα. Ψίχουλα. Αέρας.
Λοιπόν εγώ, όταν άφησα αυτό το βλογκι μόνο του, δεν το θυμάμαι με σιγουριά, αλλά υπολογίζω πως ζούσα την ζωή μου όπως συνήθιζα.
Κοιμόμουν αργά, ξυπνούσα αργά και καθόμουν πολύ,. Πολεμούσαν μέσα στο μυαλό μου η φοιτήτρια και η εικοσάχρονη, αλλά δεν κέρδιζε καμία, με αποτέλεσμα να κείτομαι ακινητοποιημένη στο άστρωτο κρεβάτι μου, κοιτώντας το ταβάνι και ενίοτε εκπομπές μαγειρικής στο ίντερνετ.
Αυτό, που λέτε, δεν συμβαίνει πια, καθώς λόγω κάποιας άγνωστης σε εμένα και στην επιστήμη αιτίας, πλέον ο ύπνος δεν είναι στο to-do list μου.
Για την ακρίβεια ό,τι ώρα και να κοιμηθώ, στην καλύτερη (ΠΟΛΥ καλύτερη) θα σηκωθώ στις 11:30. Στην καθημερινότητα όμως ξυπνάω περίπου 3 φορές, με την νωρίτερη να τοποθετείται στην τρομαχτική ώρα των 5:30 και πιέζω τον εαυτό μου να κοιμηθεί μέχρι τις 10, που έχω πείστει πως είναι μια αξιοπρεπής ώρα και αν το πω σε κάποιον δεν θα με περάσει για next-level τρελή.
Γιατί έχω την αίσθηση πως το να μην θες να κοιμάσαι είναι σίγουρα στα συμπτώματα κάποιας ψυχολογικής ασθένειας.
Τέλος πάντων, επειδή ξυπνάω στις 10 κάθε πρωί, η μέρα μου είναι ατελείωτη, γιατί δεν έχω ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ.
Το εννοώ ειλικρινά το τίποτα.
Έχω αρχίσει να καταπιάνομαι με ασχολίες όπως το να μαθαίνω τα verses της Nicki Minaj σε τραγούδια και με το να προσποιούμαι ότι διαβάζω για την εξεταστική. ΠΟΙΑ; ΈΓΩ! Να διαβάζω!
Τα ύστερα του κόσμου!!
Προχθές έβγαλα καινούργια ταυτότητα και ήταν το highlight της εβδομάδας μου. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως ο άλλος μου εαυτός, σηκώθηκε το βράδυ και έκοψε την παλιά ταυτότητα για να έχω κάτι να κάνω την άλλη μέρα.
Τέλος πάντων, εγώ δεν μπορώ να ζω χωρίς πρόγραμμα. Δηλαδή ακόμα και στο τίποτα, θα βάλω μια δομή.
Θα ξυπνήσω στις 10, θα φτιάξω πρωινό (10 λεπτά) και θα το φάω βλέποντας "ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ" του Ant1.
Ποτέ στην ζωή μου δεν έβλεπα πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα, απογευματινά. Γενικά δεν έβλεπα ποτέ ελληνικές εκπομπές στην τηλεόραση, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις.
Αλλά τώρα, ένεκα της απραγίας και της ώρας που έχω να σκοτώσω, και από επαγγελματική περιέργεια βρε αδελφέ, ενημερώνομαι για τα νέα της εγχώριας και μη show biz, από την ομάδα του Πρωινού.
Ας βγάλουμε τα γύρω γύρω από την μέση, για να περάσουμε στο ζουμί. Η Φαίη Σκορδα, καταβάλλει αξιέπαινες, αν μη τι άλλο, προσπάθειες να αποβάλλει το Alter, τα ξώβυζα και το γαρύφαλο από πάνω της, σχολιάζοντας τα πάντα με μια over the top ανοιχτομυαλιά που καταλήγει να μην βγάζει καν νόημα τις περισσότερες φορές, όπως όταν σχολίαζε (αν το ήξερε η Anna Wintour θα έπαιρνε την πολύτιμη ζωή της) τα outfits του Met Gala. Ένα εξ αυτών ήταν αυτό:
Που είναι αντικειμενικά αστειο.
Η γνώστης μόδας και μητέρα Τερέζα της διαφορετικότητας (;), Φαίη Σκορδά,
όμως, δεν άντεξε τα πικρόχολα σχόλια που κάνανε οι συνεργάτες της κατά αυτής της εμφάνισης και υποστήριξε με έντονο τόνο το γεγονός ότι η μόδα δεν είναι μόνο ό,τι φοράς, είναι μια έκφραση, μια δήλωση. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθώ για την τραγική ειρωνία της υπόθεσης.
Επόμενα μέλη του πάνελ είναι οι δενξερωγιατιτουςπληρωνουνδενμιλανεποτε, Θέμης Γεωργαντάς και Μαίρη Συνατσάκη. Το Mad έχει κάνει δυνατές μεταγραφές, αλλά οι παίχτες είναι μονίμως στον πάγκο. Ο Γεωργαντάς κάνει καμιά φορά διευκρινιστικά σχόλια για κάποιον που "τον ξέρει και εκτός δουλειάς και είναι πολύ σωστό παιδί" και η Μαίρη Συνατσάκη παλεύει να βγάλει άχνα και να αποδείξει ότι ναι μεν είναι στην πιο mainstream και λαϊκιά ζώνη της τηλεόρασης και πλαισιώνεται από ανίδεους, αλλά εκείνη έχει διαβάσει για ψυχολογία και δεν ξέρω αν το θυμάστε ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΓΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ!
Μετά είναι η Σάσα Σταμάτη, για την οποία τρέφω μίσος και θα σας στείλω σε αυτό το άρθρο μου, για να μάθετε περισσότερα για το γιατί.
Και τελευταίος, ο Άρης Καβατζίκης, εκπρόσωπος της κοινότητας της κουτσομπόλας χωρίς αναστολές και με τον οποίο εργάστηκα για μια περίοδο στο HELLO! και δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου το γεγονός ότι είχε έρθει στο γραφείο με ασορτί πάνω-κάτω, βελουτέ, λιλά φόρμα.
Και με τούτα και με κείνα φτάσαμε στον σταρ της βραδιάς. Σε αυτή την αστείρευτη πηγή τιστομπουτσο στιγμών. Για αυτό το λυσσάρι του όρου Ελληνάρας. Στον Γιώργο τον Λιάγκα. Στον Έλληνα George Clooney.
Λοιπόν που λέτε, αυτός ο άνθρωπος με εκπλήσσει καθημερινά. Δεν περνάει εκπομπή που να μην σκεφτώ: "επιτρέπεται να λέγονται αυτά τα πράγματα στην τηλεόραση;".
Όχι από άποψη καθωσπρεπισμού, από άποψη απλής κοινωνικής λογικής και ευαισθησίας.
Δηλαδή είνα δυνατόν να κάνει σχόλιο, για κάποιον που λέει ότι δέρνει όποιον τον λέει πούστη "Καλά κάνει και δέρνει και δεν τον κρίνω και είναι πιο άντρας από άλλους που δεν το κάνουν";;;!! Είναι δυνατόν να προμοτάρει μια ανακαίνιση κουζίνας και να αναφέρεται μόνο σε γυναίκες και να λέει "Κυρία μου η κουζίνα σου είναι το βασίλειο σου";;!!
Σε ποια δεκαετία ζει αυτός ο άνθρωπος και γιατί δεν τον σταματάει κάποιος;
ΠΟΙΟΣ ΧΕΣΤΗΚΕ;;;;
Πραγματικά, σε καθημερινή βάση αυτός ο άνθρωπος, προσβάλλει κάποιον, κάνει κάποιο ανεπανάληπτα σεξιστικό σχόλιο ή με αφήνει άφωνη με το πόσο νομίζει ότι είναι da shit του ανδρισμού και της Ελληνικότητας.
Και το κυριότερο δεν είναι οτι ανοίγει το στόμα του και βγαίνουν ακρίδες, αλλά ότι θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος Έλληνας παρουσιαστής. Απλά γιατί είναι προκλητικός και λέει αυτά που θα έλεγε ο τελευταίος βλάκας που θες να χτυπήσεις όταν μιλάτε για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας και αυτός απαντάει "όχι, εντάξει, δεν λέω ας κάνει ο καθένας ότι θέλει, απλά όχι δημόσια και όχι μπροστά μου".
Κρίνει όλο τον κόσμο σαν να είναι ότι καλύτερο έχει δημιουργηθεί επι γης μετά την Nutella και με ένα τόσο know-it-all υφάκι, που ειλικρινά απορώ πως δεν τον έχει χτυπήσει κάποιος από όλους αυτούς που περνάει καθημερινά από δίκη.
Το απογοητευτικό της υπόθεσης, βέβαια, δεν είναι το ότι κάνει ό,τι κάνει και έχει πολλά παραπανω από τα 15 λεπτά δημοσιότητας που του αντιστοιχούν, αλλά ότι εκφράζει πολύ μεγάλο μέρος του κοινού που τον παρακολουθεί και τον βρίσκει αστείο και "ότι δεν μασάει τα λόγια του".
Είναι μια από τις περιπτώσεις που είναι τόσο οφθαλμοφανώς λάθος που καταλλήγεις να αναρωτιέσαι αν είναι κάποιου είδους ειρωνική περσόνα που δεν είχες αντιληφθεί ή αν όντως εννοεί αυτά που λέει.
Νομίζω πάντως ότι τα εννοεί. Και ανησυχώ πολύ.
Θα μου πεις βέβαια και συ γιατί το βλέπεις;
Κοίταξε, εγώ γενικά βλέπω και Mob Wives.
Οπότε λίγο- πολύ αυταπαντάται η ερώτηση. Δώσε μου κραυγαλέα ενοχλητικό και εξόφθαλμα trash και είμαι στο στοιχείο μου.
Το ερώτημα είναι, γιατί το βλέπει αυτός που θαυμάζει τον Λιάγκα και γιατί αυτός ο άνθρωπος μπορεί να αγοράσει σκάφος και εγώ δεν μπορώ να αγοράσω σαγιονάρες;;;
