.

Νοεμβρίου 07, 2015

Η Μπόμπα και η Τεχνολογία- Μια Σχέση Μίσους και Πάθους.

Ρε παιδιά, έχετε σκεφτεί ποτέ σε τι εποχή ζούμε;;

Εγώ μέχρι σήμερα το μεσημέρι δεν το σκεφτόμουν, μέχρις ότου, μέσα στην θαλπωρή της τουαλέτας μου, η τεχνολογία με έφτασε. Ή μάλλον με τάραξε. Τέλος πάντων, διάβαζα ένα περιοδικό, as you do όταν βρίσκεσαι στο "θρόνο", και είδα την Emma την Stone, με ένα φουστάνι χάρμα, σε ένα περιοδικό.

Και παιδιά, σε κανονικό περιοδικό, με σελίδες, από χαρτί, ξέρετε αυτό το παλιομοδίτικο, με τα συρραπτικά στη ράχη, προσπάθησα να κάνω LIKE!!! Έκανα double tap. Σε χαρτί.

Νοητικής καθυστέρησης και αποχαύνωσης από I-pad, γωνία.

Είναι δυνατόν ρε μαλάκες;;;;!!!!1

Και να ταν μόνο αυτό;

Όχι, πείτε μου και σεις αν είμαι μόνη.



Πλέον για να δω ταινία στην τηλεόραση, θέλω να έχω συγχρόνως μαζί μου το ipad για να χαζεύω στο Instagram κώλους και φαγητά και το κινητό μου για να μιλάω στο Facebook.

Και δεν είμαι καν καμία ακραία κολλημένη με τα social media. Δεν έχω followers και οι φωτογραφίες που ανεβάζω είναι κυρίως οι καρποί των γαστρονομικών μου ανωμαλιών και οι γάτες μου. Δεν τσεκάρω πόσα like έχω, δεν είμαι κολλημένη με κανέναν για να τον stalkαρω. Κυριολεκτικά μπαίνω στο instagram, βλέπω κώλους και κάνω tag τους φίλους μου για να τους δουν και αυτοί.

Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ μόνο σε ένα πράγμα για πολλή ώρα εκτός αν αυτό είναι το γράψιμο και είμαι σε mood, ή αν η ταινία είναι πολύ, ΠΟΛΥ καλή. Διαφορετικά βαριέμαι.



Και σα να μην έφτανε η προσωπική μου κρίση προσωπικότητας. Σα να μην έφτανε που μπήκα σε βαθιά περισυλλογή σκεπτόμενη αν θα ξαναδιαβάσω ποτέ ολόκληρο βιβλίο αν δεν είναι συνταγών, ή ολόκληρο κείμενο αν ξεπερνάει τις 500 λέξεις. Σα να μην έφτανε που φοβούμαι πολύ ότι οι μέρες που βλέπω απερίσπαστη ταινίες έχουν φτάσει στο τέλος τους, ήρθε και η άλλη η Essena O' Neill, και είπε μερικά πράγματα που σκεφτόμουν και γω.



Άμα δεν ξέρετε ποια είναι αυτή, είναι αυτό το "Αυστραλιανό μοντέλο με τους χιλιάδες followers που παραιτήθηκε από τα social media και τους ξεσκέπασε όλους". Αυτή που λέτε, εγώ την έβλεπα περιστασιακά στο Youtube, γιατί ήταν μια όμορφη κοπέλα και προμόταρε έναν πολύ straight edge και seemingly εντυπωσιακά ευχάριστο τρόπο ζωής, με μπόλικα φρούτα, τρέξιμο και ηλιόλιουστα πρωινά με όμορφα αγόρια και άσπρες λινές κουρτίνες που ανέμιζαν στον γαλάζιο ουρανό της Αυστραλίας.

Ε όπως καταλαβαίνετε όταν είδα ότι όλα αυτά ήταν ένα μεγάλο ψέμα, αρχικά μου ήρθε ένας ντουβρουτζάς. Γιατί θα μου πεις, τι σου ήταν αυτή;;

Εγώ γενικά, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι, όταν βλέπουμε κάποιους έτσι τέλειους κώλους κοιλιακούς ανθρώπους στα ίντερνετς σκεπτόμαστε ντροπιασμένοι: "Εγώ γιατί δεν μπορώ να τρώω μόνο ανανά και να μαι τόσο χαρούμενη"; "Εγώ γιατί δεν μπορώ να ξυπνάω στις 6 το πρωί και να διατυμπανίζω ότι είναι η καλυτερη απόφαση της ζωής μου, μετά το να ξεκινήσω (για το καλό όλων μας) να ξυρίζω και την πίσω μεριά της γάμπας μου"; (Μη γελάτε, δεν ήταν εννοούμενο, αν δεν το βλέπω εγώ νομίζω ότι δεν το βλέπουν και οι άλλοι).



Οπότε έρχετε αυτή η νεαρά, μια ωραία πρωΐα και σου λέει: "Όλα είναι ένα ψέμα, είμαι δυστυχισμένη, ό,τι σου έχω πει μέχρι τώρα είναι μούφες και τα παρατάω όλα γιατί το μόνο που μπορώ να σκεφτώ από την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα που κοιμάμαι, είναι πόσα like και πόσους followers εχω".

Διάφορα πράγματα προκύπτουν από ετούτη την απόφαση της ξανθομαλλούσας μοντέλας.

Αρχικά συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση της, την θεωρώ πολύ ώριμη και τα λοιπά ,διότι μου φαίνεται απόλυτα λογικό να τρελένεσαι όταν το μόνο που πουλάς και το μόνο που απασχολεί τους "χιλιάδες followers" σου είναι το αν έχεις flat κοιλιά και αν πήρες ένα ή δύο κιλά.

Είναι λογικό να σου ψιλοστρίβει όταν είσαι συνεχώς σε μάχη με άλλες 150 ίδιες κοπέλες με ίδιους followers, με ίδια μαλλιά, με ίδια φίλτρα στις ίδιες μινιμαλιστικές φωτογραφίες και συνειδητοποιείς ότι όσο γρήγορα σε πληρώνουν για να κρατάς μια κούπα με τσάι, τόσο γρήγορα θα σταματήσουν να το κάνουν σε σένα και θα το κάνουν σε μια άλλη και μετά δεν θα έχεις πια δουλειά και θα είσαι φτωχή (και ξέρεις πόσο κάνουν τα αβοκάντα και οι παπάγιες;;;;).

Βέβαια συχρόνως σκέφτομαι και πόσο αρωστημένο είναι που κάποιος μπορεί σε πρώτη φάση να βγάλει τόσα λεφτά, επειδή έχει ωραίο σώμα, και πόσο με τόσα ψέματα, πείθει άλλες, ακόμα πιο χαζές από μένα, ότι όλα αυτά είναι αληθινά και ότι αυτές είναι τα απόλυτα πρότυπα και μετά παθιάζονται μαζί τους και παθαίνουν νευρική ανορεξία και τα λοιπά.


Έτσι λοιπόν, σκέφτηκα κι όλας πόσες άλλες από αυτές τις φαινομενικά τέλειες ξανθές vegan, μονίμως καταχαρούμενες κοπέλες που βλέπω στο ίντερνετ και που σταθερά με κάνουν να σκέφτομαι πόσο σάπια είμαι, είναι αντίστοιχα ψεύτικες. Και μετά γενικά πόσο κάθε ένας από όλους αυτούς τους ίντερνετ famous τύπους δείχνει ότι θέλει στο κοινό του και πόσο μπορεί να είναι ένας μπίχλας μαλάκας που βρωμάνε οι μασχάλες του, πίσω από την κάμερα.
Τέλος πάντων, επήλθε κάποιου είδους κάθαρσις, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να πολύασχολούμαι με αυτούς τους online stars και νοητικά συνεχάριν την κοπέλα.

Στην συνέχεια βέβαια, έμαθα ότι αυτή, για να υποστηρίξει την διαδικτυακή απόταξη της σαπίλας που χαρακτηρίζει τα social media, ξεκίνησε μια online καμπάνια (νόμιζα οτί σιχαίνεται πλεον το διαδίκτυο...;), στην οποία μπορείς να προσφέρεις λεφτά για να την στηρίξεις, γιατί τώρα που δεν διαφημίζει πια βρακιά και αποτοξινωτικούς χυμούς, δεν έχει λεφτάκια για να πληρώσει το loft που συντηρούσε στο Sydney. Poor poor girl κλαψ λυγμ.

Και όλα αυτά τα πράγματα τα σκέφτηκα γιατί μια 19χρονη από την Αυστραλία, ήταν σε κάποια φάση της ζωής της πιο πλούσια από την μέση αστική οικογένεια στην Ελλάδα, επειδή έχει ωραία μαλλιά και ωραία πόδια.

Οπότε καταλάβατε αυτό που σας λέω με την εποχή;;



Δηλαδή φανταστείτε ότι εγώ φρικάρω, που στην 6η Δημοτικού είχα Motorola κινητό με πορτάκι και πολυφωνικούς ήχους ΚΑΙ υπέρθυρες.

Σκεφτείτε λίγο τον παππού μου -που είναι ιδιάζουσα περίπτωση βέβαια, δεν ψαρώνει από αυτά τα διαδικτυακά γιατί έχει και Facebook, αλλά ας το πούμε στερεοτυπικά- που θα δεί ειδήσεις και μέσα σε όλα θα υπάρχει θέμα για αυτήν ή για το hashtag #irunmarathon.

Πόσο γαμημένα τρομακτικό παίζει να είναι αυτό;; Ή πόσο παράξενο.

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά η τεχνολογία ξαφνικά με έχει συναρπάσει.

Ξεκινάω να βλέπω ένα βίντεο στο Youtube σε άλλον υπολογιστή, εκτός σπιτιού και μετά γυρνάω σπίτι, πάω να δω το υπόλοιπο στο ipad, και το ipad ξέρει που είχα μείνει και μου ξεκινάει το video από εκεί που το άφησα.

Απίστευτο;;
Τι σου είναι αυτά τα μαραφέτια τελικά...